Geneza fotografii dokumentalnej
Początki fotografii dokumentalnej przypadają na drugą połowę XX wieku, kiedy to branża ta dynamicznie się rozwijała. Powstała dopiero po fotografii amatorskiej, która skupiała wiele twórców z całego świata i stała się dla nich źródłem prawdziwej satysfakcji i jednocześnie sposobem na urozmaicenie wolnego czasu od codziennych czynności obfitych w obowiązki.
Pierwszym twórcą w tej dziedzinie był Lewis Hine, który fotografował imigrantów amerykańskich. Fascynował się również uwiecznianiem wizerunków ludzi, dlatego to właśnie oni najczęściej stanowili przedmiot jego codziennego warsztatu fotograficznego. Jednakże przełomowym wydarzeniem w tej dziedzinie było powołanie specjalnego stowarzyszenia Farm Security Administration, które miało za zadanie nadzorować prace farmerów na wielu amerykańskich prowincjach. Członkowie grupy dokonywali tego w formie zdjęć, które były odzwierciedleniem realnych działań dokonanych przez właścicieli. W ten sposób możliwe było bieżące monitorowanie ich postępów. Zespół fotografów, w którego skład weszli Dorothea Lange, Jack Delano i Walker Evans stworzył ponad dwadzieścia tysięcy fotografii z tego zakresu, które odzwierciedlały ludzkie życie na wsi w trudnych warunkach w czasie trwającego kryzysu gospodarczego. W tamtym okresie szczególną popularnością cieszyły się również fotoreportaże, w których ukazywana była codzienna ludzka egzystencja. Jednym z uznanych fotografów był Alfred Stieglitz, który skupił się przede wszystkim na scenach rodzajowych i fotografiach krajobrazowych.